www.depresjastop.fora.pl

Julia Czarnecka · Gość

Hej mam 15 lat i mam depresje pierwszego stopnia Crying or Very sad

nie jest mi łatwo, a w moim otoczeniu nikt mnie nie rozumie nawet nie próbuje, od 4 lat mam problemy ze wszystkim ,nawet z własną samo oceną. Chce poznaci osobe która mnie zrozumie i wesprze w tej sytuacji,bardzo by mi to pomogło Sad

JM

Hej. Co bys chciala zmienic w swoim zyciu?

Don Corleone · Gość

Witaj. Rozumiem Cię, ja również mam 15 lat i też mam depresję. Jestem uzależniony od samookaleczania i kilka razy próbowałem się zabić.

To mój numer GG:
64885857

Z chęcią z Tobą porozmawiam i udzielę Ci wsparcia. Naprawdę wiem jak to jest i możesz liczyć na moją pomoc.

Agrael

15 lat..
Kwestia czasu i ci się odmieni w głowie.

Hope · Wysłany: Pią 1:09, 02 Mar 2018 Temat postu:

Hej Julka. Napisz do mnie na priv. Sama zdecydujesz czy chcesz ze mną porozmawiać Smile

dino · Gość

zdajesz sobie sprawę, że w twoim wieku to jest sprawa hormonów , które potrafią człowieka wykończyć psychicznie. wiedzą o tym kobiety w ciąży, menopauzie, i przy rozchwianej gospodarce hormonalnej, dotyczy to również mężczyzn , chociaż oni nie przyznają się do tego. Więc przez całe życie hormony wyprawiają cuda z ludzkim organizmem i im szybciej sobie to uświadomisz tym lepiej. Jesteś też na początku życia dorosłego, przestajesz być dzieckiem. Uzbrój się w cierpliwość. Do tego dochodzi jeszcze bylejakoś otaczającego nas świata i oszaleć można. Zapewne odczuwasz samotność . Niestety trzeba to wszystko przeżyć, przetrwać . Jak to mówił mój sternik gdy zaczęłam żeglować " kołek w zęby i tempo 22 nic to, że boli. Mogę tylko poradzić żebyś znalazł/a sobie hobby coś co pomogłoby ci skoncentrować się na przyjemniejszej stronie życia . Nie ulegaj też głupim modom bo ... n i e m u s i s z być trendy . Przez całe życie byłam inna, nauczyłam się żyć z brakiem akceptacji ze strony otoczenia, i szczerze ...nie musi mnie lubić cały świat, wystarczy mi malutkie grono sprawdzonych przez lata znajomych. Nie nudzę się, bo mam zainteresowania, które pozwalają mi czerpać siłę do pokonywania codziennych problemów . Aha i więcej słońca, bo jesień zima ciemno i zimno to przygnębiająco działają na wszystkich. A może wolontariat w schronisku? Zawsze można spróbować , nikt nie każe na zawsze. Głowa do góry. Wink

Sarna111 · Gość

Dino ,już Cię lubię .To ,co piszesz ,to tak jak bym siebie czytała .Nawet nie wiedzialam, że jest nas spora grupa ludzi tz "dziwnych".Och ,jak mi się milo na serduszku zrobiło .